Divine providence is one of the most intriguing topics of today. Despite the scientific progress, individuals are aware that they cannot lead a life isolated from destiny. It is explained by social scientists from different perspectives. This study focuses on the knowledge of destiny and fatalism tendencies of people who are convicted of different crimes. The research has been conducted on 114 people who are convicted of different crimes at the General Directorate Probation in Bursa. Knowledge of destiny and fatalism (...) tendencies of convicted people have been investigated with socio-demographic variables and survey method. A direct relationship has been determined between education and economic level of convicted people as well as being happy to come to the world and being hopeful about future. An inverse relationship has been found between age and the knowledge of destiny of those people. A significant difference has been detected between the belief in fatalism and the state of violence in our study. There is destiny but not fatalism in Islam religion. The destiny belief does not eliminate responsibility of humans; rather it offers psychological wellness to people who struggle to survive in the world of difficulties. Our research aims to further demonstrate the relationship between belief in destiny and crime by means of quantitative evaluation and qualitative analysis. (shrink)

International Studies in the Philosophy of Science, Volume 26, Issue 3, Page 354-357, September 2012.

From a juridical standpoint, Kant ardently upholds the state's right to impose the death penalty in accordance with the law of retribution. At the same time, from an ethical standpoint, Kant maintains a strict proscription against suicide. The author proposes that this latter position is inconsistent with and undercuts the former. However, Kant's division between external (juridical) and internal (moral) lawgiving is an obstacle to any argument against Kant's endorsement of capital punishment based on his own disapprobation of suicide. Nevertheless, (...) Kant's basic conception of autonomy underlies both of these otherwise distinct forms of lawgiving, such that acts of suicide and capital punishment are rendered equally irrational within his overall framework. (shrink)

Yüzyıllardır tartışılagelen zihin-beden sorunu, günümüzde bilinç ve beyin arasındaki etkileşim problemi olarak ele alınmaktadır. Ortaya konan nörolojik verilerden hareketle, tamamen maddi bir organ olan beyin ile fiziksel özellikler taşımayan bilinç arasında, nasıl bir ilişki olduğunu açıklamak için felsefi kuramlar ileri sürülmektedir. Bu kuramlardan bazıları, bilinç ile beynin birbirinden tamamen bağımsız olduğunu iddia eden düalist kuramlardır. Bazıları ise, bu bağımsızlığı reddederek ikisinden birini diğerine indirgeme yolu ile çözüme ulaşmaya çalışan monist kuramlardır. Bu çalışmada, beyin-bilinç ilişkisini açıklamaya çalışan çağdaş felsefi kuramlar ele (...) alınacaktır. (shrink)

Bilinç ile beyin arasındaki ilişki, düşünce tarihi boyunca tartışma konusu olmuştur. Son yüzyıla kadar zihin-beden ya da ruh-madde gibi kavramlarla anılan bu mesele, nörolojinin ivme kazanmasıyla birlikte beyin ve bilinç arasındaki ilişkiye indirgenmiştir. Bu bağlamda, insanın beyninde ortaya çıkan bilinçlilik durumunun, başka bir deyişle fenomenal deneyimlerin, nasıl meydana geldiği ve beyin ile bilincin birbirlerini nasıl etkiledikleri, hem bilimsel verilerle hem de bu verilerden hareketle ortaya konan felsefi yaklaşımlarla açıklanmaya çalışılmaktadır. Bu çalışmada, beyin ve bilinç arasındaki etkileşim sorununun nörolojinin verilerinden hareketle (...) nasıl ele alındığı incelenecektir. (shrink)

The jurists, taking as reference the texts and the experiential studies of the period, preached various provisions regarding the issues such as fetal development, full birth or birth and death in this process. The majority made evaluations on the basis of the hadith about the fetal development process -mentioned in three separate periods of forty days-, but it was observed that this did not overlap with some medical guidance. Because the development period expressed by the jurists could not be prolonged, (...) it was determined that this process was completed before according to modern medicine. Jurists stated that he did not have any law regarding the fetus born before this period, since it was based on this period, and evaluated and evaluated whether those born later were alive or not. It has been presented in different jurisprudence in terms of various branches in fiqh, which is called “frequency” of the previous abortion effect after/during the full birth, and which is considered to be soul-blowing at the end of four months. These conflicts affected sons' abilities such as bathing, shrouding, burial and burial of the miscarriage. The mother also created many provisions such as her legal status such as nifas, talaq and ummu'l-veled, punishment lessons such as abortion and gurra, financial concepts such as heir and inheritance, and its effects on conditional contracts. In our study, in the event that the fetus dies due to the cell in the womb where the study medical information is located, the protections against it and the judgment it gives birth to in relation to it are discussed. (shrink)

This contribution includes three selected works from an exhibition on _Cyborg Encounters_. These works deal with hybrid connections of human and non-human species that (might) emerge as a result of enhancement technologies and bio-technological developments. They offer not only an artistic exploration of contemporary but also futuristic aspects of the subject. Followed by an introduction by Melike Şahinol, _Critically Endangered Artwork_ (by Ayşe Melis Okay) highlights Turkey’s ongoing problems of food poverty and the amount of decreasing agricultural lands. It displays (...) seeds of a promising endemic plant to mitigate these problems using the seeds of the _Thermopsis Turcica_, a herbaceous perennial endemic plant. _Ecomasculinist Pregnancy_ (by Burak Taşdizen and Charles John McKinnon Bell) follows the design fiction methodology and illustrates a future scenario through a patient’s diary and the medical letters he receives during his pregnancy with an extinct sea-lion. _Polluted Homes_ (by Beyza Dilem Topdal) is a fictional art installation consisting of polychaete species evolved in time under the ecological circumstances prevalent in the Bosphorus and the Sea of Marmara today. These works show, that manufacturing life has consequences, not only for the human body and its physical appearance, but also, for example, for gender orders, the social structure of society, and even the environment, and thus for (re)shaping (non)living matter and their environments. This Art-Science Collection intends to provide an impetus for debate about the extent to which cyborg encounters should be taken seriously. (shrink)

Beyza Şen and Ali Tacar's interview with Masahiro Morioka on painless civilization and his recent works. "In our contemporary civilization we can experience pleasure, pleasantness, and comfort, and can avoid pain and suffering, albeit at the sacrifice of joy of life, which is indispensable for acquiring our life without regret. Of course we have a lot of pain and suffering in our society, so our lives are not painless at all, but I cannot help feeling that our contemporary scientific (...) civilization is progressing in the direction of eliminating pain and suffering irreversibly. ...". (shrink)

One of the hottest philosophical debates in recent years concerns the nature of the semantics/pragmatics divide. Some writers have expressed the reserve that this might be merely terminological, but in my view it ultimately concerns a substantive issue with empirical implications: the scope and limits of a serious scientific undertaking, formal semantics. In this critical note I discuss two arguments by Recanati: his main methodological argument --viz. that the contents posited by what he calls 'literalists' play no relevant role in (...) communication--, and some phenomenological considerations regarding the "Availability Principle" that he appeals to in order to buttress that main argument. /// Uno de los más encarnizados debates filosóficos recientes atañe a la naturaleza de la distinción entre semántica y pragmática. Aunque algunos autores han expresado reservas en el sentido de que èste pudiera ser sólo terminológico, en mi opinión tiene que ver con una cuestión sustantiva con implicaciones empíricas: el alcance y los límites de una empresa científica seria, la semántica formal. En este texto discuto dos argumentos de Recanati: su principal argumento metodológico, que los contenidos postulados por los autores que él denomina "literalistas" no desempeñan ningùn papel relevante en la comunicación, y, en segundo lugar, ciertas consideraciones fenomenológicas en torno a su "Principio de Accesibilidad", a las cuales apela para apoyar el argumento metodológico. (shrink)

This paper primarily deals with theconceptual prospects for generalizing the aim ofabduction from the standard one of explainingsurprising or anomalous observations to that ofempirical progress or even truth approximation. Itturns out that the main abduction task then becomesthe instrumentalist task of theory revision aiming atan empirically more successful theory, relative to theavailable data, but not necessarily compatible withthem. The rest, that is, genuine empirical progress aswell as observational, referential and theoreticaltruth approximation, is a matter of evaluation andselection, and possibly (...) new generation tasks forfurther improvement. The paper concludes with a surveyof possible points of departure, in AI and logic, forcomputational treatment of the instrumentalist taskguided by the `comparative evaluation matrix''. (shrink)

Çin anakarasında yirminci yüzyılın başları; dilden edebiyata, geleneksel düşünceden eğitim sistemine ve hatta siyasal rejime dek pek çok alanda modernleşmeye gidilen süreci kapsar. Kültürel çaptaki bu yenilikçi hareketler arasında; antik çağa tarihlenen, Konfuçyüs (MÖ 479-551) tarafından ilkeleştirilen ve Mengzi’nın (MÖ 372-289) insan doğası görüşü sayesinde geniş kitlelerce benimsenen düşünce akımının “Yeni Konfuçyanizm” adı altında kurulması oldukça mühimdir. Konfuçyüs’ün normatif ahlak anlayışının aksine bu yeni akım, Mengzi’nın doğuştancı kuramına daha yakın durmaktadır. Yeni Konfuçyanizm’in temellerini atan Xiong Shili (1885-1968), Mengzi öğretisinde (...) okunabilen ve akılkalp ilgileşimi karşılığını verebilen “benlik” kavramını merkeze alır. Akımın sonraki temsilcilerinden Mou Zongsan (1909-1995) ise, gerek akıl-kalp ilgileşimine gerekse benliğin beslenmesine getirdiği çarpıcı yorumlarıyla dönemin en etkili fikir adamı olarak dikkatleri üzerine çekmektedir. Mou felsefesi; Mengzi’nın bütünleşik kabul ettiği bilişsel ve duyuşsal süreçleri tamamen farklı aşamalarda açıklayan, bu aşamaları benliğin iki katmanlı yapısıyla eşleştiren ve varoluşsal özü insan doğasının özüne özdeş sayan bazı varsayımsal yargılar içermektedir. Bu çalışmada, Mou felsefesinin onto-kozmolojik yaklaşımından hareketle benlik algısının nasıllığı incelenecek; doğuştan var olduğu farzındaki bilginin ve erdemin özümsenmesinde bilişsel farkındalığa karşı çıkan önermenin ayrıntıları analiz edilecektir. (shrink)

We believe that physics education has to meet today’s requirement for a qualitative approach to Quantum Mechanics (QM) worldview. An effective answer to the corresponding instructional problem might allow the basic ideas of QM to be accessed atan early stage of physics education. This paper presents part of a project that aims at introducing a sufficient, simple, and relevant teaching approach towards QM into in-/preservice teacher education, i.e., at providing teachers with the indispensable scientific knowledge and epistemological base needed (...) for a reform of science education along the aforementioned line. The investigation of teacher–learners’ (t-ls’) initial knowledge indicated that their main misconceptions appear to be the result of their pre-/in university traditional instruction, which causes the overlapping/mix-up of the conceptual frameworks of Classical Physics (CP) and QM. Assuming that these misconceptions form by nature epistemological obstacles to the acquisition of QM knowledge, the educational strategy proposed here aims at leading t-ls to form a conceptual structure that includes CP and QM as two totally independent conceptual systems. Accepting, furthermore, that the complete distinction of these systems demands a radical reconstruction of t-ls’ initial knowledge, we present here an instructional model that bases the required reconstruction on the juxtaposition of two models that constitute the signal point of twentieth century’s “paradigm shift”: (a) Bohr’s semiclassical atom model, and (b) the model of the atom accepted by modern physics theory. (shrink)

La distinción propuesta por Ernst Mayr y François Jacob entre biología funcionaly biología evolutiva es una clave fundamental para un tratamiento claro y concluyente de dos problemas que, recurrentemente, se colocan en el ámbito de la Filosofía de la Biología: aquel que atañe al posible carácter teleológico de las explicaciones biológicas y aquel relativo a la autonomía de la Biología en relación a la Física y a la Química. Sin sostener una alternativa de solución para ninguno de estos problemas, presentamos (...) esa oposición mostrando su relevancia para el tratamiento de tales cuestiones. Nuestra idea es que las mismas no deberían plantearse sin especificar a cual de los dos dominios de la ciencias de la vida nos estamos refiriendo.Mayr’s and Jacob’s distinction between functional biology and evolutionary biology is a fundamental key for a clearer and more conclusive treatment of two problems that, currently, are discussed in Philosophy of Biology: that which matter to the teleological character of biological explanations and that which matter to the autonomy of Biology from Physic and Chemistry. Without hold any alternative solution for none of these problems, we present that opposition showing its relevance for the treatment of both questions. Our idea is that these problems shouldn’t be posed without a specification of the domain of Biology that is being considered. (shrink)

Translation of 'The Meaning of Life' (second revised edition for the Stanford Encyclopedia of Philosophy) into Turkish by Beyza Nur Dogan.

La pregunta sobre la esencia de la tecnología no atañe sólo a la filosofía, sino que tiene un alcance más vasto y una repercusión más general; transforma cualitativamente la relación entre el hombre y la tecnología al añadir un elemento fundamental: la libertad.

Se intentan poner de manifiesto isomorfismos estructurales en las teorías de Heidegger y Husserl sobre tiempo e historia. En relación con Ser y tiempo, la atención está puesta en la tesis compartida de que la historiografía está arraigada en la historicidad y esta en la temporeidad. Con referencia al curso de 1934 se pone de relieve la convergencia heideggeriana de misión, encargo y trabajo, que remiten al futuro, al pasado y al presente. Se muestran nociones equivalentes en los niveles que (...) Husserl distingue en la historia: protohistoria, historia efectiva e historia racional. Finalmente, en lo que atañe al viraje, se trazan paralelos entre el Ereignis y el presente viviente como instancias últimas de una indagación restrospectiva, entre la temporeidad del Dasein y al tiempo inmanente como resonancias de una dimensión profunda, y en torno de una conexión mutua en el análisis de la historia en términos de desviación, reposición, incorporación y superación, esto es, los momentos que componen la noción de Gewind. (shrink)

The paper lays the foundations for a duty of sustainable property use based on Kant’s Doctrine of Right. In doing so, it contributes to the project of extending the application of Kant’s philosophy to environmental issues so as to include his legal-political philosophy. After providing some context, focusing in particular on Kant’s property argument, I present and critically evaluate a recent argument for a duty of sustainable property use, put forward by Attila Ataner. Then, I draw on Reinhard Brandt’s and (...) Katrin Flikschuh’s interpretation of Kant’s permissive law in order to develop my own argument. According to my account, the duty of sustainable property use is rooted in Kant’s property argument, it is best construed in terms of interpersonal freedom, and it has a structure resembling that of duties of distributive justice. Unlike Ataner’s, my argument proceeds entirely within the domain of interpersonal freedom; it focuses clearly on the normative sense of usability; it does not overgenerate obligations; and it categorises the duty of sustainable property use within Kant’s taxonomy of duties. It thus constitutes a promising starting point to further investigate the connection between sustainability, Kant’s property argument and its use of a permissive law, and the Universal Principle of Right. (shrink)

En este trabajo, me propongo reconstruir dos tesis de importancia metaética, jurídica y política que Kant expone en Die Religion innerhalb der Grenzen der bloβen Vernunft. Se trata de dos tesis que mantienen una sólida consistencia con dos de los núcleos temáticos de la Rechstlehre, lo que nos permite proponer que el texto de 1793 puede ser considerado una suerte de crítica propedéutica para la metafísica jurídico-política de Kant. La primera de estas tesis será analizada en la sección I y (...) atañe a la concepción metaética de la libertad que Kant presenta en Religion a propósito del análisis del mal radical. La segunda, analizada en la sección II, a la serie de diferencias trazadas entre el estado de naturaleza y la comunidad éticos, por un lado, y el estado de naturaleza y la comunidad jurídico-políticos, por el otro. En una sección III, presentaré el sentido que estas tesis obtienen respecto de la recepción crítica que Kant hace de las teorías modernas iusnaturales. (shrink)

En este artículo me propongo revisar en qué medida cabría atribuir a Wittgenstein la responsabilidad de haber propiciado un «giro retórico» con sus inquisiciones filosóficas, correlativo al giro más general, en el mismo sentido, que, según recientemente se ha venido reconociendo, habría sufrido nuestra cultura en los últimos tiempos. Dado que cabe leer la obra de Wittgenstein como si una de sus más pujantes preocupaciones consistiese en dilucidar qué debemos entender hoy por racionalidad, el mentado «giro retórico», de haberse cumplido (...) en él, podría leerse como algo que atañe cardinalmente a tal cuestión. Explicaremos primeramente, pues, en qué consiste efectuar un giro retórico en la filosofía acerca de la racionalidad; para trasladarnos posteriormente a sopesar la presencia de tal giro en Wittgenstein (y de Wittgenstein en tal giro). (shrink)

Resumen: Este trabajo examina la posición que adopta Kant en la polémica del spinozismo, la cual involucró a importantes figuras de la Ilustración alemana en un debate acerca de los alcances y límites de la razón. Con la publicación del texto Was heisst: Sich im Denken orientiren?, Kant rechaza tanto la posición de Jacobi -quien declara que la razón es incapaz de arribar a una demostración de la existencia de Dios y proclama la necesidad de un "salto a la fe"- (...) como la posición de Mendelssohn, quien confía en las posibilidades de la razón para alcanzar tal demostración. A través de una concepción de la razón como facultad crítica y autónoma, Kant toma una posición mediadora en el debate, y establece los alcances y límites de la razón, fundamentalmente en lo que atañe a la representación de Dios como ser originario. El concepto de razón esbozado en el escrito de 1786 deja entrever la insoslayable dimensión política ínsita en la noción kantiana de publicidad. El modo en que Kant concibe allí la conexión entre razón, crítica, publicidad y política trasciende los márgenes de dicha polémica e introduce cuestiones fundamentales sobre las condiciones político-jurídicas que se requieren para el ejercicio autónomo del pensamiento. Sin embargo, y pese a la radicalidad de los planteamientos kantianos, la naturalización racionalista de la creencia religiosa supone un límite de la filosofía crítica que exige revisarse a la luz de criterios actuales.: This paper analyzes the position taken by Kant in the controversy of Spinozism, which engaged many important thinkers of the German Enlightenment in a debate on the scope and limits of reason. With the publication of Was heisst: Sich im Denken orientiren?, Kant takes part in the debate and rejects both the position adopted by Jacobi -who regards reason as incapable of reaching a demonstration of God's existence and thus proclaims the necessity of a "leap of faith"-, and Mendelssohn's position, who trusts in the possibilities of reason to reach such a demonstration. By means of a conception of reason as a critical and autonomous faculty, Kant attempts to go beyond both positions, and sets the scope and limits of reason in regard to the representation of God as the originating being. The concept of reason developed within the framework of the critical project exhibits its unavoidable political dimension in the text of 1786. Kant establishes there a connection between reason, critique, publicity, and politics that goes beyond the margins of the controversy and addresses fundamental issues regarding the political and juridical conditions required for an autonomous exercise of reason. However, despite the radical character of Kant's proposals, the rationalistic naturalization of religious belief represents a limit to his critical philosophy, and should be revised by the lights of current criteria. (shrink)

Desde un punto de vista postmetafísico y a partir de los argumentos que nos proporciona un autor como Ludwig Wittgenstein, trataremos de defender la tesis de que las normas en general cobran su carácter normativo de la responsabilidad que se atribuye a cada agente cuando, al actuar en sociedad, se liga a los compromisos que sostienen la posibilidad de que esa acción sea común. Esos compromisos, ya que no pueden responder ante una instancia ajena a los agentes sociales , habrán (...) de tener el cariz práctico de todo lo que atañe en exclusiva a los afanes de los humanos entre sí. Una regla no nos pide que respondamos de su cumplimiento o no, pero nosotros sí que podemos pedirnos cuentas unos a otros de ese cumplimiento o vulneración a partir de la responsabilidad compartida en la vida social en que pululan tales reglas; de hecho, a aquellos que las incumplen gravemente, siempre podemos apartarlos definitivamente de nuestra vida en sociedad adjudicándoles «maldad» o «locura» persistente. Al caer así en la cuenta de que las reglas tienen sólo este género de responsabilidad mutua, una nueva regla se nos puede hacer plausible junto a las demás: la de tolerar la posibilidad de otros compromisos con diferentes reglas en otros contextos que hayan generado otras responsabilidades diferentes a las nuestras. (shrink)

El objetivo de este artículo es ofrecer material para que los agentes educativos mediten sobre la necesidad que tenemos todos los seres humanos de recibir cuidados, a partir de la reflexión sobre el papel de los mismos.La metodología utilizada es cualitativa desde la teoría de género. El cuidado atañe a todas las personas, aunque no sean conscientes de los recursos que requieren. Tradicionalmente, estas tareas han sido realizadas por mujeres de forma invisible sin remuneración ni reconocimiento.En conclusión, la reflexión teórica (...) sobre el cuidado y su ética conduce a planificar su inclusión en el currículo escolar para asumirlo y garantizarlo en toda la población. (shrink)

Este artículo propone considerar a la alimentación en general y a los ultraprocesados y bebidas azucaradas en lo particular, como un tema que atañe a la bioética global. La primera sección explica la relación entre el consumo de los alimentos ultraprocesados y la salud, la segunda, relaciona a las llamadas enfermedades no transmisibles y la salud mental con la alimentación y la tercera sección, argumenta el papel que debe jugar la bioética, en especial la global, en materia de alimentación.

El objetivo general de este estudio estriba en determinar qué presencia tiene el pensamiento antiguo en la filosofía de Spinoza y qué papel desempeña en ésta. El segundo de los objetivos, más concreto, de este trabajo reside en precisar qué corriente antigua es la que mayor influencia ha tenido en la filosofía spinoziana. Y ello en lo que atañe a uno de los hilos conductores fundamentales de su pensamiento, a saber, su teoría de las pasiones. Metodológicamente se realizará un análisis (...) de las referencias explícitas que podemos encontrar en la obra de Spinoza a autores o corrientes de pensamiento antiguas. Ello nos llevará a encontrar en el estoicismo una y, quizá la principal, de las fuentes clásicas de la teoría de las pasiones spinoziana. Y ello, especialmente, en lo que se refiere al estoicismo de Séneca. (shrink)

En este trabajo se pretende abordar la historia del arte según Arthur Danto, partiremos de la distinción entre los tres distintos periodos históricos que postula, el primero de ellos lo ubicaré bajo el nombre del Periodo Prehistórico del arte, el segundo como el Periodo Histórico y finalmente el periodo Posthistórico. Cada uno será explicado de manera tal que no exista ambigüedad entre ellos, todo esto con la finalidad de esclarecer aún más la concepción que tiene Danto sobre la historia del (...) arte y poder abordar en el tercer capítulo lo que nos atañe con respecto a su tesis sobre el fin del arte. Se podrá realizar un contraste entre lo propuesto por Shinner frente Danto y resaltar la pertinencia del segundo autor partiendo del periodo Posthistórico como el que define lo acontecido en el arte contemporáneo y el fin del arte. Shinner es capaz de tejer históricamente lo que acontece con el concepto arte y sus problemáticas hasta su configuración moderna de bellas artes, después, continúa relatando sin añadir la problemática con respecto a las producciones del siglo XIX y XX, sólo nos dice que cambian las producciones, más no que el concepto lo hace con ellas. Por lo tanto, se ve la necesidad de explicar el cambio en el concepto, recurriendo a la crítica de Danto y la propuesta de un nuevo concepto capaz de incluir en su definición todo lo es una obra de arte y lo que esté en posibilidad de ser una. Lo que está en posibilidad habita en el reino prehistórico y posthistórico del arte. (shrink)

En este artículo que dedicamos a las concepciones epistemológicas de Jean Cavaillès sobre el pensamiento formal y la teoría de la ciencia, analizaremos, en un primer tiempo, cómo la filosofía de las matemáticas de Cavaillès se presenta como una severa censura del logicismo y, en particular, de la empresa universalista de Carnap cuya sintaxis lógica es el blanco de las reprobaciones del filósofo francés, tanto en lo que atañe a la cuestión del formalismo como a la que estudia la relación (...) que mantiene la mathesis formalis con la física en la epistemología de Carnap. En un segundo tiempo, dado las simpatías de Cavaillès por la matemática intuicionista y una cierta resonancia de su epistemología con la de Brouwer, procuraremos subrayar, a partir del análisis crítico realizado por el propio Cavaillès, las dificultades a las que se expone el intuicionismo. Lo veremos, por una parte, en la indeterminación de la matemática a la física y, por otra parte, en el peligro de encontrarse la ciencia absorbida por la matemática si se admite, con el matemático holandés, que ésta es pensamiento racional del mundo. En la tercera y última parte del artículo, esbozaremos el programa de trabajo de Cavaillès, su última hoja de ruta, a favor de una epistemología constructiva y refinada de las matemáticas, entendidas a la vez en su esencia más pura y en su relación praxeológica con las ciencias de la naturaleza. En definitiva, se tratará de aproximarnos al proyecto de Cavaillès, entendido como una epistemología conceptual, fundada en una aproximación rigurosamente bolzaniana de lo lógico, una teoría pura de los encadenamientos racionales, que contempla a la vez la determinación de las posibilidades de los objetos y las posibilidades de determinación de éstos. Tal empresa, lo veremos, se apoya sobre una noción fuerte de necesidad cuyo carácter imprevisible escapa a las mallas de la lógica y atraviesa toda la praxis matemática en su temporalidad propia. (shrink)

Según la concepción del daño de la muerte en función del interés relativo al momento, propuesta por Jeff McMahan, nuestro interés en vivir no viene determinado sólo por el valor de nuestra vida futura, sino también por los vínculos prudenciales que nos atan a ésta. McMahan sostiene que tales relaciones dependen de nuestra complejidad psicológica. Esta propuesta respalda algunas asunciones comunes acerca del daño de la muerte. Pero también cuestiona los planteamientos antropocéntricos acerca del valor comparativo de las vidas (...) de los seres humanos, pues toda una serie de seres humanos (como los bebés y aquellos con diversidad funcional intelectual notable) tienen unas capacidades psicológicas inferiores a las de muchos animales no humanos. Por otra parte, no está claro que la fuerza de las relaciones prudenciales venga de hecho determinada por la complejidad psicológica. According to the Time-relative Interest Account of the harm of death, which Jeff McMahan has proposed, our interest in living is not only determined by the value of our future life, but also by the prudential ties which bind us to it. McMahan maintains that such relations depend significantly on our psychological complexity. This proposal backs up some common assumptions as regards the harm of death. But it also questions anthropocentric views regarding the comparative value of the lives of human beings, since a number of humans (such as babies and those with significant intellectual disabilities) have psychological capacities below those of many nonhuman animals. Apart from this, it is not clear whether the strength of prudential relations is actually determined by psychological complexity. (shrink)

En este trabajo se explora la primera parte de la formula foucaulteana para describir a la biopolítica, esto es, el “hacer vivir” biopolítico. Mediante estos análisis se busca entender el modo en que el poder se vincula con la vida de la población, cuáles son sus estrategias, sus mecanismos y sus efectos. Para ello se detiene, en primer lugar, en comprender el concepto de vida que atañe al biopoder, sirviéndose de los análisis de Foucault respecto a la biología. Luego, en (...) segundo lugar, se busca dar cuenta de las prácticas utilizadas por dicha tecnología para modificar los fenómenos vitales en pos de sus intereses de gobierno. (shrink)

El autor se adentra a fondo en la reciente polémica que le plantea Paolo Rossi, y trae a la palestra los principales elementos que vienen motivándola desde hace más de una década, reflejada en importantes publicaciones. En este artículo el autor disecciona, analiza y replica todas las objeciones realizadas; actividad que, aunque centrada en torno a Vico, sobrepasa este ámbito hacia una dimensión más profunda, que atañe a la histona de la filosofía, al menos en un amplio e importante arco (...) temporal de ésta. Mucho más que una réplica, esta respuesta del autor constituye un evidente ensayo sobre el ejercicio de hacer historia de la filosofía y sobre la consecuente asunción de una línea de trabajo y de una definida concepción del filosofar. Está, además, la consideración ¿nada secundaria¿ de que, como dice el autor, esta "polémica devuelve la voz a una discusión entre historiadores de la filosofía en una situación cultural dentro de la cual el pensamlento de Vico ha llegado a ser, justamente, campo de inteligentes e informados estudios, además de filósofos, de italianistas y de estudiosos de retórica". (shrink)

Ekonomik ilişkiler ve fetihler sonucu çok geniş bir coğrafyaya yayılan ve bunun bir sonucu olarak da birçok farklı kültürle karşılaşan Müslümanlar, özellikle Bizans (Helen/Yunan), İran ve kısmen Hint kültürleriyle temasları sonucunda bu kültürlere karşı büyük bir ilgi ve merak duymuşlardır. Özellikle İskenderiye, Harran ve Cündişâpûr gibi şehirlerin fethedilmesinin ve bu şehirlerdeki ilmî geleneğin Müslümanlar üzerinde önemli etkileri olmuştur. Nitekim bu fetihler akabinde Müslümanlar, sadece dinî ilimlerle yetinmemiş, bunun yanında antik düşünce geleneğini ve kadim kültürleri tanımak amacıyla o kültürlere ait eserleri (...) Arapçaya çevirmek üzere harekete geçmişler, yani ilk tercüme faaliyetlerine başlamışlardır. İslam medeniyeti ve bilim tarihi açısından son derece önemli olan bu ilk tercüme faaliyetleri, bugüne kadar pek çok çalışmaya konu olmuştur. Ancak yapılan çalışmalar sırasında genellikle tercüme yapılan eserlerin isminin, yapıldığı alanların ve bu tercümeleri yapan mütercimlerin zikredilmekle yetinildiği görülmektedir. Bu çalışmada ise İslam Bilim Tarihi’ndeki ilk tercüme faaliyetleri ve yapıldığı alanlar yanında, tercüme faaliyetlerinden önce Müslümanların bu alanlardaki bilgi ve birikimlerinin ne olduğu ve tercüme faaliyetlerinin bu alanlardaki gelişim veya değişime olan katkısı, yazmış olduğu eserler Batı’da da tanınan farklı yüzyıllardaki Müslüman bilim adamlarından örnekler verilmek suretiyle ortaya konulmaya çalışılacaktır. Bu bağlamda Müslümanlar açısından bilim ve teknolojide II. (VIII.) ile V. (XI.) yüzyıllar arasında yaşanan parlak zaman ve bu zaman dilimi içerisinde yapılan bazı önemli bilimsel faaliyetler; bilgiyi elde etme, bilgiyi sistemleştirme ve özgün bilgi üretme dönemi olmak üzere üç ana bölümde incelenecektir.Özet: Bilim, medeniyetin ve insanlık tarihinin en önemli ortak miraslarından biridir. Bu mirasta en çok katkısı olanlar ise yaşadıkları toplumda bilime, bilimsel çalışmalara ve bilim insanlarına gereken önemi gösterenlerdir. İlk emri “Oku” olan bir dinin müntesipleri olan Müslümanlar da, bilime değer veren ve bunun için önemli çalışmalar altına imza atan toplumlar arasında saygın bir yere sahiptir.Ekonomik ilişkiler ve fetihler sonucu çok geniş bir coğrafyaya yayılan ve bunun bir sonucu olarak da birçok farklı kültürle karşılaşan Müslümanlar, özellikle Bizans (Helen/Yunan), İran ve kısmen de Hint kültürleriyle temasları sonucunda bunlara karşı büyük bir ilgi ve merak duymuşlardır. Özellikle İskenderiye, Harran ve Cündişâpûr gibi şehirlerin fethedilmesinin ve bu şehirlerdeki ilmî geleneğin Müslümanlar üzerinde önemli etkileri olmuştur. Nitekim bu fetihler akabinde Müslümanlar, sadece dinî ilimlerle yetinmemiş, bunun yanında antik düşünce geleneğini ve kadim kültürleri tanımak amacıyla o kültürlere ait eserleri Arapçaya çevirmek üzere harekete geçmişler, yani tercüme faaliyetlerine başlamışlardır.İslam medeniyeti ve bilim tarihi açısından son derece önemli gördüğümüz bu çalışmada, tercüme faaliyetlerinin bilgi üretimine katkısı ele alınacaktır. Bu bağlamda Müslümanlar açısından bilim ve teknolojide VIII. ile XI. yüzyıllar arasında yaşanan parlak zaman ve bu zaman dilimi içerisinde yapılan bazı önemli bilimsel faaliyetler; bilgiyi elde etme, bilgiyi sistemleştirme ve özgün bilgi üretme dönemi olmak üzere üç ana bölümde incelenecektir.İslâm dininin iki ana kaynağı olarak kabul ettiğimiz Kur’ân-ı Kerîm ve Hz. Peygamber’in hadisleri ilmi öven ve teşvik eden pek çok emir ve tavsiye içermektedir. Hatta bu ayet ve hadislere göre ilmin ya da bilimin rolü dinin ve böylece de bütün bir insan hayatının asıl itici gücü olarak öne sürülmüştür de diyebiliriz. Bundan dolayı Hz. Muhammed’in peygamber olarak görevlendirilmesiyle Mekke’de başlayan ve Medine’de devam eden ilmî faaliyetler, Hulefâ-i Raşidîn döneminde de artarak devam etmiştir. Özellikle ilk İslâm fetihleri Müslümanların, Bizans ve İran başta olmak üzere pek çok farklı medeniyetle tanışmalarına, bu medeniyetlerin meydana getirmiş olduğu eserlerden faydalanmalarına, Emevîler ve Abbasîler dönemlerinde de yoğun bir tercüme faaliyetine girişmelerine vesile olmuştur. Bu sayede Müslümanlar, dinî ilimler yanında sosyal bilimler, fen ve sağlık bilimleri alanlarında da ilerlemeye başlamışlardır. Bu anlamda Müslümanların ilk yapmaya çalıştığı şey var olan bilgi birikimini tanımaya ve anlamaya çalışmak, sonrasında ise geliştirmek ve dünyanın istifadesine sunmak olmuştur.Araştırmamızda bilgiyi elde etme dönemi olarak adlandırdığımız dönem; İskenderiye, Harran ve Cündişâpûr gibi şehirlerin fethedilmesinin ve ardından bu şehirlerdeki ilmî geleneğin Müslümanlar üzerindeki önemli etkilerinin bir tezahürü olarak ilk tercüme faaliyetlerinin başladığı dönemdir. Bu dönemde bilim nerede olursa olsun gidip alma çabası hakim olup; amaç, bilgiyi üreten, ister Yunan, ister Hint, ister Farisî olsun onu elde etmek ve Arapçaya çevirmektir. Bilgiyi sistemleştirme dönemi ise hem tercüme faaliyetlerinin artarak devam ettiği hem de tercüme faaliyetleri neticesinde elde edilen bilginin sistematik hale getirilmeye başlandığı bir süreçtir. Bu süreçte amaç, bilgiyi üreterek, kullanılabilir hale dönüştürmek ve toplumun hizmetine sunmak olmuştur. Yine bu süreçte, bilim hem takdir ve teşvik edilme ayrıcalığını kazanmış, hem de dönemin yöneticileri ve ilim meraklıları, bilginin ışığıyla tüm sorunların çözülebileceği yaklaşımı içinde olmuşlar ve bu yönde adımlar atmışlardır. Beytülhikmeler ve rasathaneler, bu sürecin birer meyvesi olarak ortaya çıkmış kurumlardır. Bu dönemde yapılan tercümeler Müslümanlar arasında derin bir ilgi ve etki meydana getirerek onların bilgi ve kültürünü zenginleştirmiştir; ancak hiçbir zaman özgün kimliklerini kaybetmelerine sebep olmamıştır. Bilakis Müslüman âlimler, kendilerinden önce yaşamış bilginlerin çalıştıkları farklı alanlarla ilgili eserleri inceleyerek istifade etmişler; fakat hiçbir zaman onları mutlak bir otorite olarak görmeyip, yeri geldiğinde eksik ve yanlışlarını ortaya koymuşlar, sonunda da kendi gözlem, deney ve düşüncelerini ortaya koymak suretiyle özgün eserler üretmişlerdir.Özgün bilgi üretme süreci olarak adlandırdığımız bu dönemde ise, yaşadığı yüzyılda ön plana çıkmış ve sonrasında Avrupa bilim dünyası tarafından da tanınmış bazı ilim adamlarından ve çalışma yaptıkları alanlardan hareket etmek suretiyle dönemin ilmî anlamda nasıl bir gelişmişlik seviyesine ulaştığı ortaya konmaya çalışılacaktır. Söz konusu bu dönem Fezârî (ö. 190/806), Câbir b. Hayyân (ö. 200/815), Hârizmî (ö. 232/847), Fergânî (ö. 247/861), Ali b. Rabben et-Taberî (ö. 247/861), Ebû Bekir Râzî (ö. 313/925), Bettânî (ö. 317/929), Ebü’l-Vefâ Bûzcânî (ö. 388/998), İbn Sînâ (ö. 428/1037), Ali b. Îsâ el-Kehhâl (ö. 430/1039), İbnü’l-Heysem (ö. 432/1040) ve Bîrûnî (ö. 453/1061) gibi bilim adamı ve düşünürlerin zirvede olduğu bir zaman dilimidir. Bu dönemde bir taraftan tercüme faaliyetleri tüm hızıyla devam ederken (VIII.-X. yüzyıllarda) diğer taraftan araştırmalar, kuralları, yöntemleri ve kavramları olan bir niteliğe kavuşmuş ve İslam bilim tarihinin altın çağı yaşanmıştır. Bu dönem içindeki en parlak çalışmalar, matematik, tıp, fizik, kimya ve astronomi alanlarında gerçekleştirilmiş olup üretilen bilgiler, V. ila XI. yüzyıllar arasında skolastiğin koyu karanlığını yaşayan batı dünyası tarafından, ancak yüzyıllar sonra yani XI. yüzyıldan itibaren Arapçadan çeviriler yapılarak tanınabilmiştir. (shrink)

Bu metnin gayesi, dil felsefesi, mantık ve ontoloji alanlarında ortak olarak karşılaşılan boş adlar problemini ele almaktır. Metinde, çağdaş semantik kuramlarının ve dil felsefesinin ortaya çıkışında önemli rolü olan J. S. Mill’in özel adlar üzerine düşüncelerinden başlanarak, analitik felsefenin temelini atan, köşe taşları diyebileceğimiz G. Frege ve B. Russell’ın semantik kuramlarına değinilecektir. Daha sonra, kendi dil felsefesi pozisyonunu bu iki isimin eleştirisi üzerinden kurgulayan S. Kripke’nin, bu isimlere karşı olan argümanları incelenecektir. Metinde, bu incelemeyi gerçekleştirdikten sonra, S. Kripke ve (...) B. Russell’ın dil felsefesinde savundukları pozisyonlar ile onların ortaya koydukları mantık modellerinin arasındaki ilişki ele alınacaktır. Nihai olarak, dil felsefesi, mantık ve ontolojinin sınırlarının ne kadar iç içe geçmiş olduğu, ismi geçen filozofların dil felsefesindeki kuramlarının ontolojik çıktıları incelenerek ortaya konulacaktır. (shrink)

El importante comentario de Heidegger sobre el himno de Hölderlin como en día de fiesta, plantea cierto número de cuestiones que atañen al propio Heidegger. Las dejaremos de lado. Hay otras que debemos omitir también, por ejemplo esta: el comentario de Heidegger sigue el poema palabra a palabra, tan cuidadoso, tan minucioso como podría serlo un comentario que avance según los métodos de la erudición didáctica. ¿Es legítima una explicación semejante? ¿De qué manera lo es? El comentarista no ha querido (...) hacérnoslo saber, menos apurado que Gundolf, quien, al estudiar la gran elegía El archipiélago, se cuidaba de arruinar su estudio desde el punto de partida recordando que un poema es un todo y que los contenidos de pensamiento extraídos de ese todo no tienen en sí mismos ninguna realidad. Y en adelante Gundolf se conformaba con interrogar el canto en su conjunto. El examen de Heidegger interroga cada palabra, cada coma, y exige de todos los elementos aislados, tomados consecutivamente, una respuesta completa, aislable ella también. La impresión es con frecuencia bastante extraña. Sin embargo, en definitiva, hay en ello más apariencia que realidad; cuestión tiene ciertamente el aspecto exorbitante de una cuestión que pide cuentas a cada parcela del poema y la obliga a justificarse analíticamente, el análisis de Martín Heidegger, al progresar según la marcha circular que le es propia, conduce finalmente, no a recomponer el sentido general a partir de todos los sentidos particulares que especifica, sino a reencontrar en cada momento el pasaje de la totalidad del poema bajo la forma en que éste momentáneamente se ha dispuesto y detenido. (shrink)

Tanto la falsa conciencia propuesta por la Escuela de Frankfurt comoel concepto de habitus desarrollado por Bourdieu, tienen en común que constituyen modelos explicativos de comportamiento, pero también que carecen de una propuesta o explicación de cómo e s posible tomar las riendas de nuestra propia subjetividad, romper las cadenas que nos atan a nuestros patrones de comportamiento y, por tanto, ejercitar una libertad más plena. Una de las posibles respuestas a esta pregunta la podemos encontrar en el pens (...) amiento de María Zambrano y su interpretación del delirio. (shrink)

La transformación del mundo social se ha considerado un asunto exclusivo de las relaciones netamente institucionales. Así las cosas, como lo sostiene Hannah Arendt, un cuerpo político institucional cambiará solo si de base está la modificación de sus principios y fundamentos, sin embargo, ¿no es el cambio social un asunto que le atañe a cada persona? El objetivo de este artículo es presentar una reflexión, derivada de un camino de investigación documental, de los procesos de cambio social localizados en la (...) persona desde la formación del carácter adquirido, como lo sugiere Arthur Schopenhauer, que se convierte en una alternativa plausible en un mundo cuyas estructuras no son fáciles de disolver. (shrink)